«Υπήρξε περίοδος που μου έλειπε η αρνητική κριτική, και μπορώ να σου πω ότι την αποζητούσα. Μου έλειπε ο διαξιφισμός, ότι δεν είχα εχθρό απέναντί μου...»
«Ύστερα από έναν αποτυχημένο εμπορικά πρώτο δίσκο ("Πάθαμε κάποια κρίση... ουσιαστικά εκατό άτομα τον άκουσαν...") ήρθε η κυκλοφορία στην πολυεθνική, το τεσσεράμισι του Ζήλου και η καθολική αποδοχή. "Υπήρξε περίοδος που μου έλειπε η αρνητική κριτική, και μπορώ να σου πω ότι την αποζητούσα. Μου έλειπε ο διαξιφισμός, ότι δεν είχα εχθρό απέναντί μου..." Το 2009 είδε τους Κόρε Ύδρο να μετρούν το τρίτο -όχι και τόσο δύσκολο, ως είθισται- άλμπουμ τους, στο οποίο άνετα εξορκίζουν γνώριμους δαίμονες ενός συγκροτήματος μετά την αναγνώριση, ήτοι στασιμότητα και αναμάσημα. Ο indie θόρυβος έχει υποχωρήσει δίχως σημάδια επιστροφής και ο Αλέξανδρος θα προκαλέσει με τις υπέροχες ενορχηστρώσεις στο "Τελευταίο (μας) καλοκαίρι" τους Χατζιδακι-tinderstik-ικούς να ενδώσουν σε ένα ήδη κλασικό single. Γύρω στους είκοσι φιλοξενούμενους μουσικούς διαβάζω στο εσώφυλλο, που επιστρατεύον παντός είδους πνευστά και έγχορδα για να δώσουν πνοή στις παρτιτούρες του Αλέξανδρου, ο οποίος μονοπωλεί τα πλήκτρα και όχι μόνο, ενώ ανέλπιστα έχει ενσωματωθεί στο γκρουπ ο ταλαντούχος 15χρονος Φοίβος Άνθης στα τύμπανα. Πώς να γίνει συναυλία αυτό το πράγμα; "Δέχτηκε ο Αλέξανδρος Μίαρης να παίξει μαζί μας κιθάρα, τώρα που θα έρθει από την Αγγλία, και ίσως δρομολογηθούν συναυλίες."»
Εδώ δεν είναι μια απλή επαρχία: Το αδιαχώρητο για το ντοκιμαντέρ για τους Κόρε. Ύδρο. (και) στην Κέρκυρα
(22.05.2025)
Σε δύο sold-out προβολές του ντοκιμαντέρ Εδώ μιλάνε για λατρεία: Η ιστορία των Κόρε. Ύδρο. στο Πολύτεχνο, τον χώρο όπου έκλεισε ο κύκλος του κερκυραϊκού συγκροτήματος, πραγματοποιήθηκε το διήμερο 18 και 19 Μαΐου το, κατά Μάριο Μαγιολαδίτη, «πρώτο ριγιούνιον συμμαθητών [του Β΄ Λυκείου Κέρκυρας] παρουσία κοινού». Την προβολή της πρεμιέρας (Κυριακή 18/5) προλόγισε ο συμμετέχων και στην ταινία θεολόγος, καθηγητής όλων, Νίκος Μαυρωνάς, συνδεδεμένος με τους ΚΥ από το... θρυλικό του ζεϊμπέκικο στο βίντεο κλιπ του «Χωρίς Επίκληση», ενώ ακολούθησε συζήτηση με τη συμμετοχή των δύο κεντρικών μελών της δισκογραφικής περιόδου του συγκροτήματος, Π.Ε. Δημητριάδη και Αλέξανδου Μακρή, του ιδρυτικού μέλους Σπύρου Καταγή (1994 - 2000), του κιθαρίστα της περιόδου 2005 - 2007 Νίκου Βαρότση, του "Παραγωγού" του συγκροτήματος από το 1997 μέχρι... σήμερα, Θανάση "Παραγωγού" Δανίλη, αλλά και του... νονού του συγκροτήματος (από "Κορεσμένοι Υδρογονάνθρακες" σε "Κόρε. Ύδρο."), Νίκου "Μαγαζή" Αναστασόπουλου. Το διήμερο ανακεφαλαίωσαν, δια ζώσης, μαζί με τον παρουσιαστή και των δύο βραδιών, Νίκο Μαυρωνά, ο μουσικογράφος - μελετητής και επί 35ετία ραδιοφωνικός παραγωγός (ΕΡΑ Κέρκυρας) Σπύρος Χυτήρης και, με θορυβώδες βιντεοσκοπημένο μήνυμά του, ο παρών στην προβολή της πρεμιέρας δικηγόρος - influencer Πάνος Μουχτερός, ενώ μετά τη δεύτερη προβολή παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το βίντεο με το ζεϊμπέκικο του Μαυρωνά κατά την εκδρομή του Β΄ Λυκείου στο Νυδρί Λευκάδας τον Μάρτιο του 1995, που ήταν και η αφορμή για τη συνεργασία του με το συγκρότημα. Όπως ανακοίνωσε ο ίδιος κατά την αποφώνηση της δεύτερης ημέρας, κατόπιν απαιτήσεως του κοινού θα πραγματοποιηθεί και τρίτη προβολή, σε χρόνο που θα ανακοινωθεί σύντομα από το Πολύτεχνο.
«Δίχως το πυκνό ηλεκτρικό επίστρωμα, εκθέτουν ευθέως τις πληγές τους - και να που ορθώνονται στιχουργικά ακέραιοι κι ας τους αλέθει ο έρως. Ένα κουβάρι αντιφάσεις που την άκρη του ποτέ δε θα ξεμοναχιάσεις και που, ακριβώς, σε σέρνει να ντυθείς αρτίστας κι όχι λ.χ. διαφημιστής.» *****
ΦΤΗΝΗ ΠΟΠ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΙΤ
του
Μάνου Μπούρα
«Κατά κάποιο τρόπο φέρνουν στο νου το Μάνο Χατζιδάκι. Είναι ρηξικέλευθοι και ανοιχτόμυαλοι όπως κι εκείνος, αλλά με απόλυτα προσωπικό και σύγχρονο όραμα.» ^^^^^
«Υπερβαίνοντας τα στενά όρια της Κέρκυρας, κερδίζουν με τη "Φτηνή ποπ για την ελίτ" πανελλαδική αναγνώριση. Ξεπερνώντας τον αυτοσαρκασμό που υποδηλώνεται στον τίτλο του τελευταίου δίσκου τους, χτίζουν υπέροχα μονοπάτια γύρω από ποπ μουσικούς κήπους. Με δυναμική εσωστρέφεια, με λυρισμό χωρίς στόμφο, με εφηβική συστολή, με αυτοπεποίθηση. Με έμφαση πάνω απ' όλα στη δύναμη της μελωδίας.
του Νίκου Παπατριανταφύλλου
Η "Φτηνή ποπ" είναι μια ολοκληρωμένη ιδέα, με εξαιρετική συνοχή από αρχή μέχρι τέλους. Είναι μια καλή αφορμή για να αναβιώσουν μνήμες σε όλους εμάς, που μεγαλώνοντας κολλήσαμε με τους Smiths, τους R.E.M., τους Mazzy Star, τους Radiohead και τόσους άλλους ήρωες των στιγμών μας. Και εκεί είναι το σημαντικότερο στοιχείο του εν λόγω δίσκου. Δεν μένει στο να θυμίσει ή να αναβιώσει στιγμές, αλλά δημιουργεί παράλληλα νέες. Ο Debussy είχε πει κάποτε ότι η μουσική είναι η τελειότερη μορφή τέχνης, γιατί πολύ απλά δεν μπορεί να περιγραφεί με λέξεις.»
«Με αφορμή τη στιχουργική υδρογονοαποθείωση της ιδέας της rock μπάντας, όπως την ξέραμε πάντοτε, που θριαμβευτικά αποτέφρωσε τη θεωρία που ήθελε τους Κόρε. Ύδρο. ως αναβιωτές της ελληνόφωνης rock σκηνής, αναδράμουμε σε στίχους, στιχάκια και ύποπτες πρακτικές που μέσα σε λιγότερο από 30 και κάτι χρόνια κατέστησαν τον ελληνικό rock στίχο, μία τουλάχιστον υπόπτου αισθητικής εμμονή.»
"Ο σημαντικότερος ελληνικός δίσκος της δεκαετίας μέχρι στιγμής."
«Μόλις οι Κόρε. Ύδρο. έπαψαν να αποτελούν το υπόγειο μουσικό επίτευγμα της Κέρκυρας, ένα ευρύτερο ακροατήριο είχε το προνόμιο να υποστεί αισθητικό σοκ ανάλογο με αυτό που υπέστησαν οι πρώτοι αυτόπτες μάρτυρες των live των Τρύπες στη Σελήνη στα μέσα των 80s.»
Gagarin 205, Αθήνα, 15 Φλεβάρη 2007
του Ηλία Μαλασίδη
«Όταν οι Κόρε.Ύδρο. βγήκαν στη σκηνή είχα ξαφνικά μια πρωτόγνωρη αίσθηση σύμπνοιας με το κοινό, μια εντύπωση ότι όλοι εκεί ξέραμε ότι αυτό το live δεν θα έμοιαζε με άλλα. Και αν δεν έμοιαζε λέει!... Οι Κόρε.Ύδρο. μας εκτόξευσαν με μια εκρηκτική δοσολογία από στιβαρές συνθέσεις, κλωτσιές στο φθηνό σταριλίκι (το "Όχι πια έρωτες" δεν έπαιξε τελευταίο - ραδιοφωνικό χιτ γαρ...), ανελέητο rock (όχι μουσικά, εννοιολογικά μιλώντας) περφόρμανς και φυσικά τους στίχους τους που τσακίζουν κόκκαλα με την ευθύτητά τους και το βάθος τους.
Κάπου εκεί - επιτρέψτε μου τις κινηματογραφικές αναφορές - νομίζω ότι είδα τον γίγαντα του "Twin Peaks" να μου λέει "you-are-here" και όταν γύρισα νόμισα ότι ήμουν στη συναυλία των Sex Pistols στο "24-hour party people" και γενικά για να μην φανεί ούτε ότι παραμελώ τις επισκέψεις στον ψυχολόγο μου, ούτε ότι δουλεύω το αφεντικό και το αγαπητό αναγνωστικό μου κοινό, δεν μπορούσα να προσγειωθώ στην πασίγνωστη κατάσταση αποκαλούμενη και 'πραγματικότητα'. Όταν μετά τα εξόχως περιττά φανιλίκια των εμπρός παριστάμενων οι Κόρε.'Υδρο. αποχώρησαν για τα καλά, ευχήθηκα να με δικαιώσει το μέλλον για το ότι πίστευα ότι βρέθηκα σε μια ιστορική συναυλία.»
«Με αφορμή τη στιχουργική υδρογονοαποθείωση της ιδέας της rock μπάντας, όπως την ξέραμε πάντοτε, που θριαμβευτικά αποτέφρωσε τη θεωρία που ήθελε τους Κόρε. Ύδρο. ως αναβιωτές της ελληνόφωνης rock σκηνής, αναδράμουμε σε στίχους, στιχάκια και ύποπτες πρακτικές που μέσα σε λιγότερο από 30 και κάτι χρόνια κατέστησαν τον ελληνικό rock στίχο, μία τουλάχιστον υπόπτου αισθητικής εμμονή.»
«Όταν οι Κόρε.Ύδρο. βγήκαν στη σκηνή είχα ξαφνικά μια πρωτόγνωρη αίσθηση σύμπνοιας με το κοινό, μια εντύπωση ότι όλοι εκεί ξέραμε ότι αυτό το live δεν θα έμοιαζε με άλλα. Και αν δεν έμοιαζε λέει!... Οι Κόρε.Ύδρο. μας εκτόξευσαν με μια εκρηκτική δοσολογία από στιβαρές συνθέσεις, κλωτσιές στο φθηνό σταριλίκι (το "Όχι πια έρωτες" δεν έπαιξε τελευταίο - ραδιοφωνικό χιτ γαρ...), ανελέητο rock (όχι μουσικά, εννοιολογικά μιλώντας) περφόρμανς και φυσικά τους στίχους τους που τσακίζουν κόκκαλα με την ευθύτητά τους και το βάθος τους.
